ما همانند این خنیاگران را در ایلام و در سده ۲۷ پیش از میلاد و از زمان پادشاهی «پوزوز این شوشیناک» در شوش می‌شناسیم. از همین گاه، مُهر و نشانه‌هایی در دست است که نشان می‌دهند، خنیاگران بسیاری در ایران می‌زیستند. در این هنگام، نواختن چنگ بسیار گسترش داشته‌است و این ساز از ساخته‌های ایرانیان است.
ترجمه “موسیقی سنتی ایرانی” به انگلیسی
هنر آموزان و استادان دارای ارتباطی سنتی بوده‌اند که این ارتباط در قرن بیستم و به موازات حرکت تعلیم موسیقی به دانشگاه‌ها و هنرستان‌ها رو به زوال نهاده‌است. اهمیت موسیقی در زمان صفویه را می توان در بنای کاخ چهـلستون و اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو مشاهـده کرد. هر دستگاه از تعداد زیادی گوشه تشکیل شده است و اجرای آن معمولا از گوشه درآمد آغاز می شود، بعد از گذر از گوشه های دیگر به اوج می رسد و پس از آن به گوشه های پایانی فرود می آید و با اجرای تصنیف و احتمالا یک رِنگ، به پایان خود می رسد.
موسیقی هرچه هست، سرچشمه‌ای از درون انسان دارد و مخلوقی است که از روح آدمی جان گرفته به روح آدمی جان می‌دهد. موسیقی یکی از نمادهای فرهنگی یک کشور محسوب می‌شود که در این گزارش به بررسی دو قطب اصلی و پرطرفدار سبک موسیقی در کشورمان می‌پردازیم. بازنشر مطالب این وبسایت در راستای ترویج مجله خبری موسیقی بلامانع است. آکادمی موسیقی سرنا با هدف آموزش آکادمیک با شیوه ای نوین از سال 1391 فعالیت خود را آغاز نمود و برای دستیابی به این مهم سعی نمود بستری فراهم کند تا علاقمندان به موسیقی بتوانند در جهت رشد و اعتلای هنر والای موسیقی قدم بردارند… از دو سلسلۀ اولیه متأسفانه مدارک مافی در دست نیست، در مورد مادها نیز با این که مدارک بیشتری وجود دارد از وضع موسیقی شان اطلاعی در دست نیست . همین قدر از خلال نوشته های تاریخی می توان استنباط کرد که موسیقی در زمان مادها مقامی نیکو داشته ، موسیقی دانان دائما گرد دربار حضور داشتند و حتی مشاور و امین پادشاه بودند.
- این دستگاه از لحاظ کوک شباهت زیادی به دستگاه شور دارد، اما گردش‌های ملودی در آن تفاوت‌های اساسی با دستگاه شور دارد.
- مثلا در هنگام اجرای دستگاه ماهور، با استفاده از تکنیکی به نام پرده گردانی وارد دستگاه شور شده و بعد از اجرای یک یا چند گوشه از دستگاه شور دوباره به دستگاه اصلی، پرده گردانی می شود.
- از آنجائى‌که موسیقى هنرى است شفاهی، از سایر هنرها دیرتر و کمتر به نوشته درآمده است.
یک مجموعهٔ ردیف، مجموعه مثال‌هایی موسیقایی از هر کدام از گوشه‌های یک دستگاه‌است که بیانگر نسبت نت‌های مورد استفاده در آن گوشه و حال و هوای احساسی آن است. از مجسمه های بدست آمده در حیطه قلمرو ایران باستان که در شوش بدست آمده، سازی شبیه تنبور امروزی مشاهده می شود که نمایانگر یک ساز ملودیک در آن زمانها است. در حجاریهای طاق بستان، گروه نوازندگان چنگ نواز و سازهای بادی نیز مشاهده می شود. بیشتر اطلاعات ما از دوران پیش از اسلام ایران زمین، محدود به کتب تاریخی و اشعار سده های اول دوران اسلامی است و ما اطلاعی از موسیقی کاربردی و نحوه اجرای دقیق موسیقی در آن دوران نداریم. هر دستگاه، توالی‌ای از پرده‌های مختلف، یا نواهای کامل، موسیقی ایرانی است که احساسات خاص شنونده را برمی‌انگیزد. در واقع، دستگاه نوعی ملودی است که نوازنده از آن به عنوان پایه‌ای برای قطعه بداهه خود استفاده می‌کند.
آواز ملکوتی استاد محمدرضا شجریان در بیات ترک
تاریخچه موسیقی سنتی ایرانی